Dag allen, we zijn weer compleet,

Versterkt door lekkere stroopwafels en/of kokosmakronen vertrokken we bij Cor, op naar Soerendonk voor 14,8 km (4,1 km gemiddeld).

Het weer was zoals gebruikelijk op de woensdagen in 2017 uitstekend, gedekte lucht en soms zon met een aangename temperatuur. Een tocht meer dan de moeite waard met zeer afwisselend landschap, smalle bospaden, fonkelende paarse hei.

De toren laat zien hoe laat we van start gingen en het 2e plaatje laat ook zien hoe laat het is. We werden geattendeerd op een vrieskist avant la lettre. Het bleef opletten om wat teer is niet onder de voet te lopen.

Verderop is het allerminst teer: het witgewassen wietgeld doet Texaanse JR-achtige bouwsels in het landschap verschijnen.

Gelukkig namen we hier snel afscheid van en liepen we door een zeer varenrijk gebied. Prachtig landschap, waterpartijen en we weten nu ook waarom PostNL verlies lijdt.

Onze weg werd versperd door passerende paarden/pony’s. Later bleek dat daar waar ze niet waren ze toch wel waren, maar we hielden onze schoenen schoon.

De appelbloesem en appels lieten we bestaan, zodat de gasten van het hotel even verder op niets te kort zouden komen. Na de 1e lunchpauze maakten we een uitstapje naar Soerendonks waterzuiveringsinstallatie (3 x woordwaarde).

Voor we mini-Stonehenge bereikten bewonderden we een stralende oranje uitwas (zie onderstaande toelichtingen).

We sloten de tocht af met een heidetrip.

Volgende keer verzamelen we bij Jan.

Ton

Voor de foto’s: lees verder.

Bron van de wandeling: Klikprintenwandel.nl, Ommetje Molenheide

O ja, toen ik Google liet zoeken op het oranje plaatje kreeg ik onderstaande informatie:

Schimmels of zwammen (wetenschappelijke naam: Fungi, ook wel Myceteae) zijn eukaryotische (micro-)organismen die het rijk van de Fungi vormen. De dieren vormen de zustergroep van de schimmels. Ze bestaan uit cellen met een celkern, mitochondriën, celwand en een cytoskelet.

Tot de schimmels behoren zowel meercellige organismen zoals paddenstoelen maar ook eencellige organismen zoals gisten. Net als dieren vormen schimmels in de taxonomie een eigen rijk. Het wetenschappelijk onderzoek naar schimmels heet mycologie en de onderzoekers worden mycologen genoemd.

Schimmels planten zich zowel geslachtelijk als ongeslachtelijk voort. De geslachtelijke voortplanting gaat door middel van sporen, de ongeslachtelijke voortplanting is op vegetatieve wijze door schimmeldraden en zwamvlokken. Als saprofyten (afbrekers) spelen schimmels een belangrijke ecologische rol bij de afbraak van plantaardig materiaal (bacteriën zijn vooral belangrijk bij de afbraak van dierlijk materiaal). Veel schimmels leven in symbiose met planten in de vorm van een mycorrhiza, door bijvoorbeeld voor bomen mineralen te absorberen en in ruil daarvoor suikers terug te krijgen voor hun eigen voeding. Op deze wijze verhogen schimmels de biodiversiteit, omdat de boom (of andere plant) kan overleven in moeilijkere omstandigheden. Ook orchideeën leven vaak in symbiotische relatie met een schimmel. Zeer algemeen bij allerlei plantengroepen is het endotrofe vesiculaire-arbusculaire mycorrhiza (VAM).

Toen de webmaster googlede vond hij op Wikipedia nog dit:

De zwavelzwam (Laetiporus sulphureus) is een zwam uit de familie Fomitopsidaceae. Het is een parasitaire zwam die onder andere op eiken groeit. Het is een heldergele tot baksteenrode zwam, die met name oude eikenbomen aanvalt in de zomer en vroege herfst. De zwam groeit echter ook op ander loofhout, en op eucalyptusbomen. De zwam komt over grote delen van de wereld voor.

Wanneer een boom wordt aangevallen door de zwam, ontstaat bruinrot, een schimmel waardoor het kernhout van de boom krimpt en bovendien roodachtig bruin verkleurt. De stam van de boom wordt langzamerhand steeds verder uitgehold.

De vruchtlichamen van de zwavelzwam verschijnen niet elk jaar. De polyporen kunnen wel 10 kilogram zwaar worden. Als het vruchtlichaam ouder wordt, wordt het bros.

Het vlees van de zwam is wit en sappig, oude exemplaren kunnen erg taai zijn. In het Engels heet de zwavelzwam Chicken of the woods, en de textuur en smaak doen inderdaad erg aan kip denken. Er zijn mensen die een allergie voor de paddenstoel hebben, doordat vooral de jonge exemplaren bepaalde alkaloïden bevatten. Het is het best eerst een klein stukje te proberen voor er grote hoeveelheden van te eten.