Dag allen,
We verzamelden bij Cor en zijn auto bracht ons naar het startpunt ergens bij Oirschot, of liever gezegd op een terrein dat “mede”- geëxploiteerd wordt door de Koninklijke Landmacht, die daar door-rupsbanden-gedragen voertuigen laat rijden. Wat dat voor het landschap betekent werd duidelijk zichtbaar door de sporen die deze tanks achterlaten.
Harry kon dit avontuur helaas niet meemaken. Voor de lengte van de tocht had hij het niet hoeven laten. Als ik me goed herinner werden het 4,5 km (*). Hij wilde in ieder geval fit en geheel hersteld op vakantie kunnen gaan.
Op pad gaan betekende kennismaken met de natuur en met dat wat groot materieel in het landschap aanricht of vriendelijke gezegd zichtbaar maakt. Brede avenues boden ruim baan ook aan eenvoudige wandelaars. Het 4e plaatje zou overigens vragen kunnen op roepen over de kwaliteit van het gebruikte materieel. Maar dit ter zijde.
De nachtelijke temperatuur had de rupsbandsporen hier en daar verborgen ofwel door water dan wel ijs. Soms zou je het een tracé van beginnende spoorlijn kunnen noemen. Maar er kwam verandering, speelse pluimen verborgen het pad of het water en vaak beide.
Mooi zichtbaar werd hoe geel zand, water en een helling speelse beelden en kleurschakeringen kunnen oproepen. Helaas ontbrak de sneeuw, zodat de titel van een boekje uit mijn schooljaren eigenlijk niet geciteerd kan worden.
En natuurlijk leidde een brede avenue ons weer naar de auto, waarbij duidelijk werd dat afstandsplanning toch ook noodzakelijk is om droogvoets een achterbak te bereiken….
Wat we allen in ieder geval bereikten was een taveerne, die ons dankzij Cor voorzag van spijs en drank. Cor bleek op korte termijn te verjaren en trakteerde ons zeer gastvrij. Veel dank. Van harte proficiat en nog heel veel (loop)-jaren. Helaas ontbreken daarvan plaatjes door de niet alerte of attente fotograaf.
Ton
Dienstmededeling: Volgende keer starten we bij Jacques.
(*) De geplande wandeling is op enig moment afgebroken omdat teveel paden onder water stonden en mogelijke omwegen ook geblokkeerd werden door overmatig veel water. Uiteindelijk kon zonder natte voeten een terugtocht langs drogere paden uitgedokterd worden.
GELEEND:
Drei Männer im Schnee ist ein Roman von Erich Kästner aus dem Jahr 1934. Die Verwechslungskomödie mit vielen Missverständnissen basiert auf der eher düsteren Erzählung Inferno im Hotel, die Kästner im August 1927 im Berliner Tageblatt veröffentlichte.
Oefenterrein Oirschotse heide
De Oirschotse Heide is een militair oefenterrein in de Nederlandse gemeente Oirschot. Het ligt tussen Oostelbeers, Best en Eindhoven ingeklemd. Het gebied is nagenoeg altijd toegankelijk voor het publiek en zeker in de weekenden is er veel recreatief verkeer. Er lopen diverse paardenroutes, een mountainbikeroute en vele wandelpaden.
Militairen oefenen er met allerlei voertuigen en helikopters. Reeds in 1830 werd het huidige terrein al gebruikt voor een militair kamp, genaamd Kamp Oirschot. 10.000 militairen van de noordelijke Nederlanden waren hier gelegerd tijdens de opstand tussen de noordelijke en zuidelijke Nederlanden, thans België.
Kamp Oirschot is in 1839 weer afgebroken en er zijn, op wat oefeningen na, geen militairen meer gevestigd geweest tot aan WW2. Tijdens WW2 is het gebied door de Duitsers gebruikt waarvan je rondom het terrein nog tastbare herinneringen kunt vinden.
Aan de meest westelijke zijde ligt een stukje treinrails als monumentje. Deze rails werd gebruikt om houten namaak-vliegtuigen te verplaatsen. Er was een compleet schijnvliegveld aangelegd waardoor de geallieerden succesvol afgeleid werden van Fliegerhorst Welschap even verderop en hun bommen verspilden aan nutteloze doelen. Het schijnvliegveld bestond uit landingsbanen, hangars, barakken en een uitkijktoren.
De omgeving werd ook door de bommenwerpers van de Duitsers gebruikt om hun bommen af te werpen als ze deze niet afgeworpen hadden op doelen in Engeland. Ze vlogen hierbij zo laag mogelijk in de hoop dat de bommen niet explodeerden bij het neerkomen. Zo waren ze ineens een stuk lichter en konden ze alsnog hun thuisbasis in Duitsland halen. Toen de Britten doorkregen dat het maar een houten afleidingsvliegveld was, bombardeerden ze nog éénmalig. Echter gebruikten ze geen echte bommen maar een houten variant.