Dag lopers en geblesseerde Toon,
We waren wel compleet bij het startpunt, waar Cor een diversiteit aan koeken in de aanbieding had. We reden in één auto naar Milheeze voor het ommetje Nederheide. De planning was 10 km, maar het werd wat korter: 8,3 km. Dat is een verhaal apart. Met name de foto’s van Harry illustreren dat.
We kwamen droogvoets op het eindpunt. Dat wel. Over het weer hadden we niets te klagen. Het was en bleef droog, soms liet de zon even zien dat zij er ook was. Een prachtig weerintermezzo in een qua klimaat ook afwisselende week.
Net als Ruud maakten we ons klaar op dat wat komen ging. Een bossig traject met geschampte bomen en fraaie looppaden, die allengs natter, minder begaanbaar en later zelfs onbegaanbaar werden. Takken vormden neembare barricades.
De waterlopen waren al dan niet schuimend vol, soms in bedwang gehouden door waterkeringen.
We zagen de boom in het water schijnen, de stromen werden dieper, in ieder geval breder en wat bij mijn weten in de historie van deze wandelgroep nog nooit eerder was gebeurd: ’t Silveren Roshert liep vast.
We moesten heen en weer een uitweg, dan wel omweg zoeken: het hoge water leidde ons om of liever gezegd langs niet geplande paden toch uiteindelijk naar de waterpartijen die in deze tocht wel voorzien waren.
Je zou de kreet, die de soldaten – bij monde van Xenophon in zijn Anabasis – bij het zien van de zee uitriepen, kunnen gebruiken: θαλασσα θαλασσα (de zee, de zee). Niet over de zee, maar per auto sloten we deze bijzondere wandeling af. We wensen Toon een spoedig herstel zodat hij op 21-02 weer meeloopt.
Ton
Dienstmededeling: volgende keer starten we bij Harry.
Bron van de wandeling: KlikprintenWandel.nl, Ommetje Nederheide.
Milheeze
De eerste vermelding van Milheeze stamt uit 1334 en toen werd de naam als Milhese gespeld. In 1440, bij de stichting van de kapel, schreef men reeds Milheeze, en ook Milheze kwam voor. De naam hees verwijst naar laag struikgewas, denk aan heester. De herkomst van het voorvoegsel mil is niet bekend.
D’n Blikken Emmer
Op een van de hoogste stuifduinen van de Stippelberg (ca 33m +NAP) stond op deze plek al een lange paal sinds het jaar 1810. De paal had een lengte van 7 a 8 meter en in de top hing een rieten mand en een vlag. De paal werd gebruikt door Franse landmeters en werd een ‘Lange Juffer’ genoemd. Later kreeg deze de naam D’n Blikken Emmer.
Vanaf 1892 werden de Ripse bossen aangeplant t.b.v. de mijnbouw in Zuid-Limburg. In de overleveringen wordt verteld dat de emmer in de paal een bijzondere functie had: men sloeg op de emmer om met dat geluid de schafttijden van de boswerkers aan te kondigen. In een jaarverslag van de Heidemij uit 1909 werd de lange paal op deze stuifduin trouwens ‘de Leege Emmer’ genoemd en verder werd er vermeld dat, indien men over de sterk opgroeiende dennen heen wilde kijken, er toch wel een ‘echte’ brandtoren zou moeten komen in de nabije toekomst.