Dag allen,
We waren compleet en te gast bij Toon, die ons deelgenoot maakte van een verborgen talent: sousafoon spelen. Hij showde het instrument inclusief de intratuinbuisverlenger en liet sonore lage tonen in de ochtendtuin klinken.
En passant ontfutselde Jan de gastheer en Marjo de toezegging om bij een volgende gelegenheid de kunststukken van Marjo te bezichtigen.
Op naar Langenboom (waar we zowel op 1 april 2015 alsook op 21 december 2016 rondliepen), voor 15,3 km (4,7 km gemiddeld).
Een tocht geheel anders dan 4 resp. 3 jaar geleden met enkele herkenningspunten, zoals de bank waar we toen aten en belaagd werden door paarden en runderen of het kapelleke.
Het startpunt was in de Dominicanerstraat en de Predikheren bleken slechts geld te hebben gehad voor een klein torentje.De droge zomer heeft niet verhinderd dat we prachtige paarse hei ontmoeten. Een zeer afwisselend traject met smalle bospaadjes, open vergezichten en al dan niet drooggevallen meertjes en zandafgravingen. Maakten we op 17 juli kennis met chemosynthese, nu zagen we iets wat lijkt op zonnebloem-zonnecel synthese. En gelukkig in het wijde weidse land – waar we in 2015 en 2016 ook op uitkeken – troffen we roodbonte runderen aan.
Vlak voor het kapelletje (ook al bekend uit 2016) kon Toon nog waarnemen hoe hij zijn pottenprobleem ook had kunnen oplossen. Gewoon vóór de deur. Tijdens de koffie had hij zijn ervaringen verteld om twee terracottapotten uit Den Dungen in zijn Rosmalense achtertuin te krijgen. Ze waren te breed om de deurstijlen horizontaal te kunnen passeren. En met een steekwagentje een gekantelde pot vervoeren zonder de vingers in de deurstijlen te verminken bleek ook een kunst. Maar ze staan er.
Toen troffen we een rode bessenstruik/boom. Het bewonderen leverde veel discussie op: moerbei bes, sleedoornbes, rodebes, meelbes, vlierbes, lijsterbes. Wie het wist mocht het zeggen.
Veel “kuilen” hadden geleden onder de warme zomer, maar de plas die nog redelijk vol water stond had ook geleden. Het water in een bocht was vuil en smerig en deed even denken aan een XTC-dumpplaats. We passeerden een creatief fietspad en vervolgens riante huisjes uitkijkend over het water. Dat bevestigde de creatieve handelwijze van de bewoners en tegelijkertijd onze vooroordelen.
De regen zette niet door en Jan en Ton sloten via een labyrint de tocht af, terwijl de anderen rechtstreeks naar de parkeerplaats liepen.
Volgende keer naar Cromvoirt.
Ton
Bron van de wandeling: KlikPrintenWandel.nl, Langven en Maurik-tocht.
