Dag lopers en vakantievierende Hank en oppassende Cor,

Jullie misten wat. Wind, regen, zon, regen, droog, vlagen, stromende regen, zonovergoten landschap, onbegaanbare paden.

Na de ontvangst bij Jan reden we gevieren naar Woudrichem voor een 13,9 km lange tocht (3,8 km gemiddeld). Behalve het weer meer dan de inspanning waard. Woudrichem een Heusden-like stadje, maar dan mooier volgens één onzer. Pittoreske doorkijkjes, Maas en Waal dooreen gevlochten, Zuid-Holland, Gelderland en Noord-Brabant elkaar rakend, Riveer, andere veren en een fiets-voetgangersveer. We investeerden € 6,- en werden overgezet.

Vlak voor het Slot werd duidelijk wat ons verder tijdens de tocht te wachten stond. Onder het bewakend oog van Ruud hulden we ons in capes en/of poncho en droegen deze met de wind mee en tegen de wind in. Struinen wilden we en dat deden we. Heroïsche beelden, die deden denken aan het liedje verscholen achter de link: https://www.youtube.com/watch?v=2Mpm6-5nXsM .

Ieder overleefde, de beesten ook. Een dijklichaam met aan weerszijden kleine en grote Wielen voerde ons naar een palingwijf en onvriendelijk bijtende honden. Op een parkeerterrein aten wij staande ons brood, rustten 700 meter verder in de zon op een bankje bij een poel, die deed denken aan het rustpunt van een maand geleden. Daarna struinden we in een stevige wind langs de afgedamde Maas terug naar het startpunt, waar een hondenuitlater ons voor gek verklaarde.

Volgende keer weer Kennedylaan, nu 5, zonder Jan, die Knollendag viert.

Ton

Voor de foto’s: lees verder.