De 2015-wandelweek van Seniorwandelaars.nl

volgens Ruuds Rijm

21 september tot en met 25 september 2015

Voor de film en de filmcompilatie van de foto’s van deze week: lees verder.

De Maandag

Vol fiere moed en goed geluimd,
gepakt, gezakt en opgeruimd,
de kuiten bol, met routekaart,
be-dropt en ruim be-appeltaart,
vertrekkend naar ’t ongewisse,
moesten we éėn krijger missen.
Die bleef thuis met een blessure
vanuit z’n serre naar buiten ture(n).

Beverwijk, heer wie kum (here we come), heer wie aar, (here we are)
Zes trotters, zes maal brabo-wandelaar.
Zes tobbers, zes ploeteraars in hart en ziel,
door de duinen  van ’t monsterlijke Tata-stiel (steel),
zwavel snuivend langs vuur- en rook brakende schoorstenen,
tarten we de conditie van onze bejaarde benen.
en met de neus vol opgesnoven cyaankali,
verlaten we deze surrealistische prent van Dali.

Nagenietend van deze dag vol plezante pech,
Vervolgen we onze Heilloose weg.
Naar onze stiel voor de komende week,
Gut ….  wat is ’t hier toch een mooie streek!

Het basiskamp ligt vlak bij Limmen,
Je kunt er eten, drinken en ook trimmen,
en slapen, rusten en piano spelen,
en tijdens het ontbijt de lunchprooi stelen.
Dat laatste vraagt om een vaardigheid,
en gaat ten koste van de eerlijkheid.
Maar ja, met zo’n buffet vol decadente overvloed,
mis je een paar broodjes niet, en da’s weer goed.
De buit ……. mandarijnen, croissants en rozijnenkoek,
die stop je vervolgens behoedzaam in je broek.

Voor de foto’s van dag 1: lees verder.

De Dinsdag

Na ’t krieken van de dag die begon met bleke zonne-tonen,
op weg naar Fred met vrouw, met koffie en kokosmakronen,
die ons gastvrij onthaalden en na het bakkie geurige troost,
ons door een oeroud overwoekerd pad der monniken loodst.
Fred leidde ons langs brakke paden, door zompige poelen en geurig bescheten weiden.
En vertelde daarbij onderweg steeds iets over de natuur en over vroegere tijden.
Zo liepen we daar maar een beetje doelloos in het rond,
en Fred liep ook nog een stukkie mee tot en met de Abdij van Egmond.

De avonddis stond onder regie van ene Nans, die met moederlijke zorgzaamheid,
ons, ..tobbers…., voedde en laafde met drank, inheemse gerechten en gezelligheid,
Het voorgerecht kwam echter niet uit deze prachtig groengekleurde contreie,
nee nee, ….. die kwam, …dacht ik….,  rechtstreeks van de Librije.
Het hoofdgerecht was “stoer”, tot draad gebakken geurig vlees, een weldaad voor de mond.
Het toetje was verscholen onder kwark en geblakerd eiwit, en bevatte fruit uit eigen grond.

Voor de foto’s van dag 2: lees verder.

De Woensdag

Vandaag beginnen wij allen weer met een hoopvol gestemd gemoed,
Want vandaag,  ja.. ja,   vandaag gaan we naar het buurtschap Groet,
Diep verscholen achter duin, zee, rooibossen, weiden en andere natuur,
Hier ontluikt dit gastvrij dorpje, zo vriendelijk genaamd  en een uitstraling zo puur.
Ze verkopen hier ook ansichtkaarten die je naar huis kunt sturen.
Want die thuisblijver zit nog steeds door de serre naar buiten te turen.
Zijn gedachten ongetwijfeld bij die zes stoere lopers die in de duinen,
Die paden van Hooglanders, konijnen en padden af lopen te struinen.

Deze avond wordt het diner verzorgd door de Fletcher-waard,
En daarna belanden gezamenlijk voor de open haard,
De tijd verbeiden met Sudoku’s, Aaipets en literatuur,
en op de achtergrond zweeft een Mendelsohnse miniatuur.
En tegen de klok van twaalf zijn alle krijgers  uitgeblust,
Op klokslag twaalf heerst diepe stille eindeloze rust.

Voor de foto’s van dag 3: lees verder.

De Donderdag

Met volle buit-gevulde broekzakken wordt het heel veel fietsen vandaag,
En ge zijt gewaarschuwd, met natte regen en gure wind….. je krijgt de volle laag.
Op Dutsj baaiks gehuurd van het comfortabele logement,
want die tweewielers hoorden ook bij het arrangement.
Het kompas wijst naar de pontjesroute, een parkoers dat paden heeft door poldermeren,
Doorsneden door plassen water die je oversteekt met zelf bedienbare veren.
Het zestal ploetert  onverstoorbaar voort, niets ontziend en onwrikbaar vastberaden,
Terwijl windkracht negen en zicht ontnemende regengordijnen zich meedogenloos ontladen.
Onderweg schuilend als natte sponsen, vermalen zij tandenknarsend de ochtendbuit.
En onheilspellende donkere oneindige wolkenslierten trekken voort van noord naar zuid.
Tijdens het fietsen bollen de regenjacks als grote zeilen in een vernietigende storm,
En met een geselende tegenwind, geloof me maar, hindert dat enorm.

Tegen het eind van deze zelfkastijding gaan 3 krijgers alvast naar ’t basiskamp.
De andere 3 hebben nog niet genoeg van de hiervoor in detail beschreven ramp.
Zij bezoeken nog, terwijl hun lijf en leden van de gure storm onbeheersbaar rilde,
Het Castricumse huis van de in vele sagen geroemde en verguisde Alkmaarse Hilde.
En na dit cultureel infuus van potten, botten en vroeg monument,
Vonden ze het welletjes en fietsten ze terug naar ’t kampement.

Voor de foto’s van dag 4: lees verder.

De Vrijdag

De bergen van Bergen die liggen in de duinen,
een prachtige natuur om doorheen te struinen.
Hier komt alles samen, het land, de luchten, en de zee, als een Mesdag’s tafereel
de bossen, en paden door ’t wild groeiende struweel.
Zes “roshert”-ers zetten hun laatste schreden van dit avontuur.
Hun schoenzolen stempelen hun aanwezigheid in deze natuur.
“Ook hier waren we tijdens een van onze jaarpromenades,
ook hier liepen wij onze zorgvuldig uitgestippelde parades”

Vlak voor het vertrek

Op ’t eind van deze reis staren ze gezessen aan de vloedlijn van het strand
voorbij de einder, diep in gedachten,  nagenietend van ons mooie land.
Vijf dagen samen lopen is meer dan het zetten van de ene voor de andere voet.
Je leert de anderen kennen, en het waarderen van hetgeen er toe doet.
En mocht iemand denken dat ik wat vergeten ben in dit rijmende bericht,
Bedenk dan: we zijn be-appeltaart begonnen en eindigen zo ook dit gedicht.
De rest bewaar ik in mijn gedachten en hierbij laat ik jullie weten,
Alles wat niet genoemd is, is niet vergeten.

Voor de foto’s van dag 5: lees verder.

Ruud