Dag allen,

We waren te gast bij Ruud en Willeke, en jawel er is een traditie geboren: Traditie “SNELLE JELLE”. Dank daarvoor.

Koffie(rooibosthee)drinkend zetten we de laatste puntjes voor de wandelweek op de ‘i”. Cor is penningmeester en Harry is gedechargeerd. Het ophalen is geregeld, de vertrektijd was dat al.

Ruud voerde ons naar Mook voor een 9,1 km (3,8 km gemiddeld) lange tocht, die droog begon en tijdens de terugreis zeer nat eindigde. We startten bij de echoput, die in grote harmonie tot stand gekomen is. Dit in schril contrast met de wijze waarop hedendaagse politici problemen oplossen, getuige Nieuwsuur van gisteravond.

Diverse plakkaten verduidelijkten de hei, de schansen en de oorlogsvoering. Dat stuwwallen hun invloed ook vandaag de dag nog laten voelen bleek overduidelijk.

Omdat we nogal eens naar de grond tuurden kwam de kennis van de etymoloog beter van pas dan die van de ornitholoog! Voor deze discussie liepen wij door de “leentjeleerdelotjelopenlangsdelangelindenlaan”. Daar blijken 2 versies van te zijn. Zie hieronder.

De bouwstijl verraadde dat we in Limburg waren en Veolia bekrachtigde dat. Verderop werd dat nog eens bevestigd door het landschap: op en af. Klimspecialisten kwamen aan hun trekken.

Later werden we verrast door de ranke libelleroute en wat meer is, op een top bleek een ingang naar het Louvre te zijn. Hierna moest Ton P even gas terug nemen, maar dat heeft niets te maken met de vele runderen die ons pad versperden. We troffen hem achter het bier bij Herberg ’t Zwaantje, vlakbij het rustieke Mariakapelletje.

Tot  maandag 09.30 uur,  gepakt en gezakt bij Hank.

Ton V

Voor de foto’s: lees verder.

Leentje leerde Lotje lopen

Versie 1:

Leentje leerde Lotje lopen,
Langs de lange Lindelaan.
En toen Lotje goed kon lopen,
Is zij weer naar huis gegaan.

Versie 2:

Leentje leerde Lotje lopen
Langs de lange Lindelaan.
Maar toen Lotje niet wou lopen
Toen liet Leentje Lotje staan
In de lange Lindelaan