Dag allen,
Gezien de elders in het binnen- dan wel buitenland vertoevende leden liepen we met vier. Al was er geen sneeuw, ook hier was het landschap weids, vol zon en rijk aan stromend rivierwater. De tocht die Harry ons liet gaan startte in Hurwenen, was 12,6 km en bood fraaie verge- en doorzichten. Hij onderstreepte dat mede met zijn foto’s. Wuivend riet en zwemmende eendjes, zwevende vogels, fel blauwe luchten veraangenaamden deze tocht.
Natuurlijk komt de naam Marsman naar boven wanneer je de brede rivier door het laagland ziet stromen.
Hoewel een lange recht stuk dijkweg niet tot verdwaling kan leiden is het nuttig om geconcentreerd de route te bepalen dan wel vast te houden.
In het weidse landschap doemden ook gebouwen op, al was het maar om een meeuw rust te bieden.
Wellicht riepen het veelkleurige latje en de zonnestand geometrische gedachten bij ons op. De rivier die ons eerder prachtige vergezichten bood bleek ook een doodgewone snelweg te zijn.
Het ontbrak deze tocht niet aan contrasten: een statig wit landhuis naast een morsige etalage, knoestige grillige takken naast tere veelkleurige net ontloken bloemen en kloek heldere informatieborden (die onderling uiterst contrastrijke informatie boden) naast raadsel-oproepend runenschrift in het water, als laatste plaatje.
Tot slot streken we neer op een Zaltbommels terras waar we dankzij Harry dankbaar het biertje tot ons namen.
De stralende zon heeft de fotograaf helaas belet/verhinderd (?) het schuimende bier vast te leggen. Je zou ook vergeten kunnen zeggen.
Ton
Volgende keer: drinken we koffie bij Toon.
Geleend (van Hendrik Marsman): Denkend aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan,
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband,
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.