Dag allen,
De koffie bij Harry werd veraangenaamd met koeken in de tekenen des tijds: gewoon klassiek speculaas met een afbeelding van Sinterklaas. We lieten het ons smaken. Jacques was er niet bij, geveld door een verkoudheid die een te grote aanslag op zijn conditie deed. Wel weer van de partij was Toon. Zijn knie is dusdanig opgeknapt dat hij het weer wilde proberen. We wezen hem nog wel op de uitverkoop bij het failliete Blokker waar de keukentrapjes ongetwijfeld in groten getale in de aanbieding zullen zijn. Maar hij was al van een voldoende degelijk exemplaar voorzien.
Harry meldde ons een dilemma te hebben gehad bij de keuze van de wandeling, maar dat hij uiteindelijk gekozen had voor een tocht over en door de Kampina bij Boxtel. In de veronderstelling dat het daar droger zou zijn dan elders. (Hetgeen niet helemaal een juiste veronderstelling bleek te zijn, maar dat terzijde.). Nadat Cor zich, zeer ongewoon, nog even had verreden in de rit ernaartoe werd de juiste parkeerplaats toch gevonden.
Nadat het de hele ochtend al geregend had, bleek het voor sommigen droog genoeg om de gok te wagen zonder poncho te gaan lopen. Slechts 2 kozen voor de beschutting van de poncho. De gok van de poncho-lozen bleek goed uit te pakken. Het bleef droog. Gelukkig bleek Toon vasthoudend in het dragen van de poncho, waardoor het droog bleef. Want, zo zei hij, als ik de poncho uit doe gaat het gegarandeerd regenen. Fijn dat we op deze wijze konden profiteren van zijn ervaringen.
Hoe anders was het voor de ondergrond. Op veel plekken bleek de anders zo hoge en droge Kampina een waar moeras te zijn. Met daarbij ook volle vennen en een zwaar stromende Rosep. De foto’s van Harry getuigen daarvan. Op enkele plaatsen moesten uitwijkmanoeuvres en sprongetjes toegepast worden om droge voeten te houden. Helemaal zonder waden door een laagje water bleek niet te kunnen.
Op een tweetal plaatsen (wandelend en bij de lunch) ontmoetten we de Rosep. Normaal een smal, traag stromend beekje. Nu een snelstromende beek die amper binnen zijn bedding kon blijven, en dat op veel plaatsen dan ook maar niet deed.
Het ergste kwam in de laatste fase van onze tocht over de Kampina. Bijna terug in de beschutting van het bos werd onze doortocht belemmerd door een plasje water op het pad dat echt niet doorwaadbaar bleek, ook al probeerde Ton het met een hink-stap-sprong over polletjes. Zie foto. Wij weerhielden hem uiteindelijk van een tocht door het ongewisse en maakten een omweg over andere op de kaart aangeduide paden.
De foto’s zeggen genoeg over de wandeling van uiteindelijk (met aan- en uitloopstroken) van 12,6 km (terwijl Routiq.com een prognose gaf van 10,7 km).
En toch was het een mooie tocht. Dank aan Harry.
Voor de laatste wandeling van 2024 treffen we elkaar volgende keer bij Toon.
Cor
Bron van de wandeling: Routiq.com, wandelen in de Kampina.
GELEEND:
Kampina: zie Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kampina