Dag allen, ook de naar Kopenhagen afgereisde Ton en de nog steeds niet over goed knikkende knieën beschikkende Toon,
Het was een mooie najaarsdag, goede temperatuur en soms nog zonnig. Alleszins verantwoord om, na koffie en koeken bij C., af te reizen naar de Strabrechtse Heide. Bij Heeze stapten we in op een wandeling, ontleend aan Komoot. Omdat er geen aanloop-en uitlooproute gedaan werd (die zat op een ander deel van het traject, zodat we dat konden overslaan) was de tocht niet de beloofde 10+ km, het werden er 9,6 om exact te zijn. Een deel daarvan hebben we ooit eerder gewandeld (zie 23-05-2007, 14-05-2014) maar dat is iedereen natuurlijk allang vergeten, dus was het gewoon “nieuw”.
Omdat we net gestart waren was er geen animo om de dagbesteding ter plaetse te vervullen, dus lieten we het terras aan ons voorbij gaan. Wel viel snel daarna op dat de kabouters waarvoor gewaarschuwd werd wel erg groot uitgevallen waren. Vanuit de vogelkijkhut waren er maar weinig vogels te zien. Kennelijk allemaal al op herfstvakantie vertrokken. Padden waren er meer, evenals paddenstoelen, in soorten en maten. Verder was het gewoon lopen over de grote stille heide, genieten van de vegetatie, al of niet onderbroken door zandverstuivingen of een in de zon schitterend ven. Zie de foto’s van Harry en ondergetekende.
De schapen stoorden zich niet aan bezoek en graasden onverdroten voort. Alleen dat ene zwarte schaap viel uit de toon, door verwonderd naar ons op te kijken, gesnapt door Harry. Tijdens de lunch werd zoals gebruikelijk meerdere wereldproblemen aangekaart en opgelost. Jammer dat het kabinet daarvoor geen luisterend oor had afgevaardigd. Men kan nog van ons leren.
Aan het eind van de dag veroorloofden we ons een klein omwegje door Heeze om een eerder bezocht etablissement te bezoeken. Maar de verwachte bolletjes huisgemaakt ijs bleken niet beschikbaar. Kennelijk is voor de uitbater de winterstop al begonnen, de zaak was gesloten. Maar dat houden we wel tegoed, in een volgend jaar.
Volgende keer op kasteelbezoek bij Jacques.
Cor
Bron van de wandeling: Kommoot.com/smarttour/24202853
GELEEND (bij Wikipedia)
De Strabrechtse Heide is een natuurgebied van ca. 1500 ha in de Nederlandse gemeenten Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo (provincie Noord-Brabant), grotendeels in beheer bij Staatsbosbeheer. De heide ontleent haar naam aan het gehucht Strabrecht bij Heeze.
In het Noordwesten sluit de Strabrechtse Heide aan bij de Braakhuizense Heide, in eigendom van stichting Het Brabants Landschap; bij Heeze sluit het aan bij heidevelden op de Heerlijkheid Heeze en de Herbertusbossen (ook eigendom van Het Brabants Landschap). Het gebied valt gedeeltelijk onder de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. In 2006 werd de Strabrechtse Heide samen met een deel van het dal van de Kleine Dommel aangewezen als Natura 2000 gebied onder de Natura 2000-gebiedsnaam Strabrechtse Heide & Beuven. Het in de gemeente Someren gelegen deel oostelijk van de heide heet van oudsher Lieropsche Heide.
De Strabrechtse en Lieropse Heide maakten tot het einde van de 19e eeuw deel uit van een groot heidegebied tussen de dalen van de Kleine Dommel en de Aa. Naar het noorden strekte de hei zich uit tot Nuenen (Molenheide, Collsche Heide, Refelingse Heide), ten zuiden van de weg Heeze-Someren liep de Somerensche Heide door tot aan het Weerterbosch en de Groote Peel. In het begin van de 20e eeuw is het grootste deel van de heiden ten noorden en ten zuiden van de Strabrechtse heide omgezet in bos of landbouwgrond. Door de aanleg van de A67 werd de Strabrechtse hei gescheiden van het bosgebied tussen Geldrop en Mierlo. De plannen om de A2 ten oosten van Eindhoven te leggen, waardoor de Strabrechtse heide van het dal van de Kleine Dommel gescheiden zou worden, zijn niet doorgegaan.
Op de droge plaatsen staat struikhei en jeneverbes, op de natte plaatsen dophei, pijpenstrootje, gagel en klokjesgentiaan. De vergrassing van de heide wordt tegengegaan door beweiding door een schaapskudde van de stichting het Kempens heideschaap, door maaien en door plaggen. De heide wordt omgeven door bossen. De overgang naar het dal van de Kleine Dommel heeft een bijzondere vegetatie en is ook van belang voor verschillende diersoorten.