Allen,
De wandeling van vandaag was een goede coproductie: koffie en appeltaart bij Hank (en José), een wandeling uitgezocht door Ton en gestuurd door Cor (als wnd. plv. marsleider). Deze laatste nam ook de taak op zich om woord en beeld in te zetten voor de eeuwige vastlegging van onze trip naar Netersel, met toevoeging van enige beelden van Harry.
Ton was er niet bij, zijn voor sommigen cryptische boodschap in de groepsapp bleek uiteindelijk toch een melding dat zijn verjaardag hem (uiteraard) boven de wandeling ging. Maar de toezegging voor een toekomstig verjaardagsdrankje maakte zijn afwezigheid dragelijk. Overigens moeten we van die toezeggingen een degelijke lijst gaan bijhouden want ook Ruud liet zich ontvallen aan de beurt te zijn. Vandaag nog niet want, vanwege een door Harry zeer sterk gewenst terugkomsttijdstip in Rosmalen, moesten we de koffie wat inkorten, een stevige tred hanteren en geen nazit houden. En dat is allemaal gelukt. Maar voor de komende wandelingen is er dus wel een wachtlijst van rondjegevers.
Nu naar de wandeling. Het is Ton gelukt om van de veelgebruikte website KlikPrintenWandel.nl toch een wandeling te plukken (van 12,6 km) die langs en door een volkomen nieuw gebied ging. Daarom toch ook maar een nieuwe kerktoren aan de verzameling toegevoegd. Grote kans dat het luiden van de kerklokken ondersteund zal worden door gekraai van de hanen en gekakel van de hennen in een nabijgelegen tuin.
Op de Neterselse Heide zagen we weer eens de effecten van de overmatige stikstofuitstoot: de heide was niet overal goed te zien onder de ruim aanwezige “grassen zoals pijpenstrootje, gewoon struisgras en bochtige smele.” De wandeling op zich was een mooie combinatie van bos en heide en een lang stuk langs een bekend stroompje: de Groote Beerze (die in het tweede deel van een kunstmatig rechtgetrokken beek nu weer kunstmatig meanderend was gemaakt). De stroom kon via meerdere brugvarianten overgestoken worden. Een moerasgebied werd overgestoken via een moderne variant van de aloude knuppelbrug.
De recente natte periode is uitermate gunstig geweest voor de groei van paddenstoelen, waarvan we meerdere varianten hebben gezien. De herfst is in gang gezet, hetgeen te zien was aan de gloedvolle kleuren van de varens op een ander stuk heide.
Ton had op zijn bekende manier de bankjes en picknicktafels gehighlight in zijn tekst. Maar tegen de tijd dat de lunch niet langer uitgesteld kon worden was er in de verste verte geen bank te bekennen. Dus maar weer eens een afsluitboom als zitplek gebruikt. Gelukkig was deze afsluitboom niet lang geleden vernieuwd zodat er voldoende veerkracht en draagkracht in zat om ons te dragen. De onvermijdelijke bank die altijd komt als we ons weer in gang getrokken hebben stond ditmaal niet na 500 meter, maar na ruim 800 meter. Buiten het normale patroon dus.
Een zijstroom van de Groote Beerze moest als een Rode Zee overgestoken worden. Ruud deed het voor, maar anders dan in de film spleet het water niet. Kennelijk is de grip van Ruud op de natuur beperkt tot zijn eigen tuin.
Aan het eind van de wandeling waren we blij dat de wind voor ons de goede kant op woei, want de maisvergruizer zorgde voor grote stofwolken. Het resultaat van het werk van de maishakselaar wordt in dit apparaat nog verder bewerkt door het te vergruizen tot een soort maismeel.
Teruggekeerd bij de kerk constateerden we dat het, met dank aan Ton, een mooie wandeling was, in een goed tempo afgelegd, waardoor we op tijd terug waren in Rosmalen.
Volgende keer starten we in het voorgeprogrammeerde ritme bij Toon.
Cor
Bron van de wandeling: klikPrintenWandel.nl: Door de Grijze Steen
Acht Zaligheden (oorspronkelijk: Selligheden) is de van oorsprong spottende benaming voor een achttal van oudsher armoedige en op -sel uitgaande dorpen uit de Noord-Brabantse Kempen. Het betreft de plaatsen: Duizel, Eersel, Hulsel, Knegsel, Netersel, Reusel, Steensel en Wintelre. De sarcastische benaming verwijst tevens naar het suffix, is daarnaast een toespeling op de bergrede en werd door de lokale bevolking decennialang beschouwd als een ambivalente geuzennaam. Naarmate het moderne toerisme vorderde werd de benaming langzaamaan omgezet naar een letterlijk geïnterpreteerde eretitel voor deze dorpen. Hoewel de zaligheden Duizel en Wintelre niet op -sel eindigen, worden ze taalkundig gezien alsnog bij de zaligheden gerekend. Zo werd Duizel van oudsher geschreven als Dui(j)sel en wordt Wintelre in de volksmond al eeuwenlang Wijnter- of Wentersel genoemd, wat simpelweg Wintersel betekent. De ten zuidwesten van Eindhoven gelegen substreek, bestaande uit de acht seldorpen en de daarbij omliggende plaatsen, dankt eveneens zijn naam aan de gelijknamige spotnaam.
Voor meer info: lees verder.