Allen,
Het was maar een kleine groep waarmee we koffiedronken (bij Hank) en wandelden. Ruud en Harry vonden korter of langer geleden dat ze op deze dag vakantie nodig hadden. Ton was vanwege een gebitscalamiteit genoodzaakt een bezoek aan de tandarts te brengen (en zo een financiële bijdrage te leveren aan de derde of vierde vakantie dit jaar van de desbetreffende tandarts, want de kassa aldaar zal ongetwijfeld rinkelen).
Maar Ton had 14 dagen geleden kennelijk een vooruitziende blik want er lag al een KlikPrintenWandel-wandeling klaar: Ommetje Hurwenen (volgens de telmachine van Toon 14,1 km).
Goed om vandaag deze wandeling te doen, met mooi weer en weinig wind (hoe anders zou dat 14 dagen geleden zijn geweest als we toen hadden besloten om die wandeling te nemen in plaats van Boekel). Het was zelfs niet ondenkbaar dat de wandeling dan niet gemaakt had kunnen worden vanwege de toenmalige wateroverlast. We zagen daar nu nog de gevolgen van: vergeeld akkerland en grasland, verloren gegane maisvelden, net niet geoogst hooi dat nu een gordijn vormt in de prikkeldraadhekken. Bomen die met de voeten in het water staan, zelfs op enkele plekken als een mangrovebos gedefinieerd kunnen worden.
Het was een wandeling deels over bekende en deels onbekende paden. Zo herkenden we de alleenstaande toren bij de kerk in Rossum (Gld). Ook een fabriekstoren van een afgebroken steenfabriek met daarbovenop een zwaar ooievaarsnest riep een herinnering op. En wat te denken van de hoogspanningsmast met etagewoningen voor ooievaars. Grasduinend in het archief kwamen tenminste 2 wandelingen naar boven waarin we de beschreven punten al eerder hebben opgemerkt: 14-08-2019 vanuit Zaltbommel en 11-11-2015 vanuit Rossum. Zoek de foto’s maar eens terug op de website.
Rossum blijkt een schoon dorp te willen zijn. Het is er vergeven van prullenbakken met mooie rode plastic zakjes waarin hondenafval gedeponeerd mag/moet worden. Maar ze hebben ook mooi gekleurde appels, bijna klaar om geoogst te worden. Het was weer een dag waarvan je denkt: wordt er nog wel gewerkt in dit land? Links en rechts stoven ons fietsers, al dan niet geëlektrificeerd, voorbij. De meesten vriendelijk genoeg om goedendag te zeggen. De terrassen zaten vol levensgenieters die al of niet met de auto of de fiets naar deze uitspanningen waren gereden. En wij? Wij zwoegden voort om uiteindelijk weer in het mooie Rossum terug te keren.
Volgende keer bij Toon, alwaar Harry de gewetensvraag gesteld zal worden wat hij van ons vindt en of hij er bij wil horen.
Groeten,
Cor
