Dag lopers en ook niet-meelopende Jan en Toon,
Ruud was gastheer en liet ons bij binnenkomst kennis maken met Frans, die vandaag als gastloper meewandelt. Van harte welkom.
Na het gebruikelijke ritueel op naar Slabroek, een bekend gebied dat op vele manieren doorkruist kan worden, met soms ook weer nieuwe passages. Uiteindelijk werd het 15,5 km.
Het blijkt dat de provincie de hoogte van de informatieborden heeft aangepast aan de ooghoogte van de wandelaars. Wat ook bleek was dat de herfst zijn intrede heeft gedaan op deze zonnige (25˚?) dag. Toen aan het slot van de tocht enkelen van ons meenden zich in regenkleding te moeten hullen, was het al weer droog.
Tijdens deze tocht was er geen wisent te bekennen. We werden er wel op geattendeerd, hetgeen voor Ruud aanleiding was hier speels mee om te gaan.
De hei is nog mooi paars.
Zoals we al wisten van eerdere tochten, zijn niet alle knooppunten even goed vermeld, hetgeen onze touroperator handen vol werk bezorgde, maar omdat Cor zich van vorige tochten alles herinnert, vonden we het vermiste nummerpaaltje. Op 2/3 van de tocht streken we neer op een picknickplaats. In een lachsalvo werd geconstateerd dat een kleurenprinter voor wandelaars meer soelaas biedt dan een synthesizer.
Opnieuw zagen we achter een hekwerk ijzerwerk, rond bomen in het vrijeveld geplaatst., Maar een kruispunt verder konden we er een bezichtigen en wat bleek: bomeninformatie. In dit geval over de Winterlinde, die een belangrijke rol blijkt te spelen bij het tegengaan van verzuring.
We vroegen ons af of de angstig ogende kabouters de kleuters een blije boswandeling bezorgen. Zeker wanneer de spookachtige bomen de wereld op zijn kop zetten.
Het was een aangename wandeling, samen met Frans.
Ton
Dienstmededeling: Volgende keer start bij Cor
Bron van de wandeling: Wandelnetwerk Bernheze nr. 34814
Slabroek
Natuurgebied De Maashorst heeft vier grote heidevelden, waarvan de Slabroekse heide er een is. Terwijl de zomer op zijn einde loopt, kleuren de anders groenbruine heidevelden prachtig paars. De afgelopen weken heeft de schaapskudde van Dirk Geenen uit Odiliapeel de heide ontdaan van gras, oude heidestruikjes en ongewenste boom- en struikvormen. Dit is nodig om te voorkomen dat de heide dichtgroeit.
Winterlinde
De winterlinde (Tilia cordata) of kleinbladige linde is een lindesoort die in Europa in het wild voorkomt. Tevens wordt hij als sier- of schaduwboom aangeplant in parken en tuinen. De hoogte is circa 30 m. De boom heeft een hoge, dichte, koepelvormige kroon. De schors is aanvankelijk glad en grijs. Later wordt deze donkergrijs en gegroefd. De twijgen zijn rood van boven en olijfgroen van onderen. De knoppen zijn glad, glanzend donkerrood en eivormig. De kleinbladige linde heeft hartvormige bladeren die 4 -7 × 3 – 5 cm groot worden. De bladeren zijn voorzien van fijngezaagde randen, en een geelgroene of rozeachtige bladsteel van 3-5 cm lang. Het blad is aan de bovenzijde donker en glimmend groen. Aan de onderzijde is het blad bleker. In de oksels van de bladnerven zitten bosjes haartjes. De bloemen zijn wit en vormen dichte groepjes van vier tot vijftien stuks. Sinds 2000 is onderzoek gedaan naar een mogelijke rol van de winterlinde in de natuur. De linde blijkt in staat de verzuring van de toplaag in een bos tegen te gaan en voedingsstoffen en mineralen voor deze toplaag te behouden. Dit heeft te maken met het blad van de linde, dat veel makkelijker verteert dan het blad van de eik of de beuk en bovendien meer mineralen bevat. Hierdoor krijgen allerlei voorjaarsbloemen, zoals de witte klaverzuring, de bosanemoon en de daslook meer kans.