Dag lopers en Jan,
Een extra wandeldag in de week, dat Corona ons belette af te reizen naar een wandelweeklocatie ergens in …….
Daarom een extra EENDAAGSE start en wel bij Ruud, die ook zorgt voor een culinaire afronding in Nieuwkuijk. Maar zover is het nog niet: we mogen er eerst voor lopen. Na de koffie met appeltaart, want dat is immers de traditionele start van een wandelweek, reden we naar een plek tussen Boxtel en Oirschot voor de wandeltocht van 12,9 km getiteld: “Struinen door de Mortelen”
Vlak na de start bij De Schutskuil – woensdag gesloten – zagen we dat het eenvoudig handwerk om coniferen te rooien geheel vervangen is door een machine. Mooie wandeltemperatuur zeker na de tropische (!) dag van gisteren. De zon straalde gefilterd door de bomen en struiken. Of stevige hekwerken respect afdwingen is een discussiepunt. Verdwaalde e-vouwbikedames werden door Cor op het rechte pad gezet.
Dat de droogte de waterstand behoorlijk heeft verlaagd, werd duidelijk door de vele droge sloten, die we passeerden, maar de springbalsemien overleeft.
Ook hier geknotte bomen, zie de wandeling in Den Bosch (29-01-2020), en ook een ander voorbeeld van “oud en nieuw” zoals we zagen op 15-01-2020 in Bedaf.
We zaten even stil in en bij de bank, die gemeente aan een 100-jarige had aangeboden. Wie weet over 16 jaar!
Na de bospaden liepen we door weidse weiden met minstens 4 naar smeerolie snakkende draaihekken. Gelijk dartele koeien benutten wij de vlakte.
Het klaphek zagen we ooit eerder (05-12-2007 – 30-01-2008 – 2010 – 2016), alleen stond het toen zonder verder hekwerk eenzaam in dit weiland. Vlak bij het eindpunt troffen we een mooi voorbeeld van “eenvoudig” houtsnij- respectievelijk hakwerk. Gedurende de tocht werden we diverse malen verrast door Herculesvliegtuigen. Deze in beeld te krijgen bleek lastig, maar 2 zijn er zichtbaar.
Op naar de auto’s om elkaar in de vroege avond opnieuw te ontmoeten in Nieuwkuijk bij Diner Quartier voor een “eenvoudige, doch voedzame maaltijd”. Een uitstekende keuze van Ruud, die bovendien met de in dank aanvaarde prosecco zijn verjaardag onderlijnde. Ook de traditionele wandelpuzzelfotocollage ontbrak niet. In gezamenlijk overleg werd als tussengerecht de puzzel opgelost.
De financiële gevolgen van het Nieuwkuijkse verblijf zijn inmiddels ook duidelijk.
Ton
Dienstmedelingen:
- Volgende keer starten bij Ruud
- Toon loopt waarschijnlijk niet mee
- We hebben een gastwandelaar.
MORTELEN
Ligging: ten noorden van Oirschot. Opmerkelijk: loofbossen en weilanden. Coulissen-landschap
‘Mortel’ betekent weke grond. Daar ligt er hier veel van. In sterke afwisseling met hogere grond, de ‘donken’. Dit verklaart de sterke afwisseling in begroeiing: aan de ene kant vochtige weiden en loofbos, aan de andere kant akkers en naaldbos. We danken er ook de superkleine percelen aan. Want bij vererving moest iedere erfgenaam van elke grondsoort iets krijgen. Vervolgens werden de eigendomsgrenzen met houtwallen gemarkeerd. Zo ontstond in de loop der tijd een steeds fijnmaziger patroon van ‘coulissen’. Intiemer kan een landschap niet zijn. Een bezoek aan De Mortelen lijkt wel een reis terug in de tijd. Je dwaalt er door ouderwetse boerennatuur die vroeger, vóór de ruilverkavelingen toesloegen (jaren ’50 t/m ’80), op veel meer plaatsen in Brabant te bewonderen was.
Het voorjaar knalt eruit. De bossen op leem moet u vooral in het voorjaar bezoeken. Dan struikel je over de tinten geel: van speenkruid, dotterbloem en slanke sleutelbloem. De weilanden zijn dan lila gekleurd door de pinksterbloem. Daar fladdert iets oranjes tussendoor: de oranjetip die alleen op deze plant haar eitjes legt.
Het beheer: ‘fluwelen struwelen’. Het beheer is erop gericht de overgangen tussen grasland en bos zo geleidelijk mogelijk te maken. Zo ontstaan ‘mantels’ en ‘zomen’. Juist daar vinden de meeste dieren een schuil-, voedsel- en nestplaats. Denk aan bloeiende braamstruiken waarop vlindertjes neerstrijken, braamsluipers in broeden en egeltjes onder schuilen. Er liggen wel 100 poelen in De Mortelen, waar het wemelt van de amfibieën. De leukste van allemaal, de boomkikker, verdween in de jaren ’70 maar is in 2011 geherintroduceerd; en met succes!