Dag Cor, Hank, Ruud, Toon, en de helaas nog steeds niet geheel herstelde Jan, en nog vele anderen,
Een uitgebreide aanhef, want zoals later zal blijken werd het een zeer gedenkwaardige dag. Daarvan hadden de meesten van ons nog geen weet.
Na de start met een uitgebreid assortiment koek op naar Sint-Michielsgestel voor een knooppuntenwandeling, die ongeveer 16 km lang was, maar uiteindelijk plotseling stokte bij 9,4 km (gemiddeld 4,4 km). Het was een fraai traject. De meeste paden hadden we ooit al eens belopen: een compilatietocht van zeker 3 wandelingen en toch weer heel anders.
In de frisse fraaie ochtendzon wachtten we even aan de voet van de toren tot de tweede auto ook gearriveerd was. Een strakblauwe hemel en een rimpelloze Dommel vormden het decor. De Dommel werkte als een perfecte spiegel en liet tweemaal zien hoe mooi het is wat je ziet. Ondanks de herfstregens van afgelopen weken, zitten nog veel bomen in het blad die zij heel kleurrijk aan ons lieten zien.
We zagen ook het eerste ijs, we lieten het heel. De tekst van de steen konden wij op deze prachtige ochtend niet vatten, de reiger wel. Toen we deze vogel weer tegenkwamen, helaas niet.
Na de kastelenspiegeling bij Haanwijk constateerden we dat de dooi wel erg snel was ingevallen. We hielden koers en bleven op de been, lopend langs de nu weer meanderende Essche stroom. Het muntenmonument herkenden we. We stonden uitgebreid stil bij grondwerk en speurden naar PFAS. We hadden immers (!) alle tijd.
Via prachtige bosdoorkijkjes liepen we weer langs de Dommel en bewonderden opnieuw de energiecentrale van de familie Taks. De foto’s die daar bij horen zijn te vinden op www.seniorwandelaars.nl van 02-08-2017: klik hier.
De hongerigen onder ons moesten nog even wachten omdat we, zo bleek, Thuys gingen eten. Maar dat is een heel ander verhaal. Een verrassend, onvermoed slot van een schitterende ingekorte verkorte korte tocht.
Ton
(Volgende keer bij Jan, eventueel bij Ton, die daarover met Jan overlegt. Het resultaat horen jullie. Ook moeten we dan de planning voor 2020 vaststellen)
Ton
Wanneer je niet weet wat er komt, valt iets bijzonders niet op. Soms hoor je het niet eens, soms hoor je het wel maar dringt het niet door en ga je over tot de orde van de dag.
- Een tijd geleden vroeg Cor aan Hank of hij de volgende keer zijn knooppuntenkaarten wil meenemen. Cor zoekt meestal zijn wegen uit andere bronnen en weet precies de lengte van de route.
- Cor probeert meestal vreemde paden te zoeken, want hij is een fenomeen bij het zich herinneren van oude tochten: “…toen kwamen we van die kant…”
- Bij het vertrek heeft hij helemaal geen haast.
- “Lopenderweg” weidde hij uit bij bezienswaardigheden.
- Bij de opmerking van Ton: “Ik heb honger” zei hij zoiets als: “Ik weet een prima plek om net als thuis te eten” terwijl het standaardantwoord is: “bij de volgende bank etc… “
- ….
ZO LIEPEN WE BLINDELINGS EN DOOF EEN VERRASSING TEGEMOET.
Voor de verrassing: klik hier.