Dag allen,
Compleet waren we te gast in het nieuwe huis van José en Hank, een huis dat toch weer niet zo nieuw was want we kenden het nog van de koffieochtenden toen Herman nog meeliep. De metamorfose die het huis heeft doorgemaakt werd uitgebreid toegelicht tijdens koffie en appelgebak. De toelichting op de verbouwing ontlokte Ruud zijn recente (en nog niet afgeronde) ervaringen als bouwvakker. We zijn benieuwd wat daarvan het resultaat wordt.
Het werd een kwartet dat op een zonnige dag op pad ging. Ton moest zijn toekomstige huis inspecteren op al of niet verborgen gebreken en Hank moest een herdenkingsdienst bijwonen. Maar Hank was zo goed geweest een mooie knooppuntenwandeling uit te tekenen vanuit Wintelre naar Vessem v.v. van 15,6 km. Het was bijna zomer, zo goed was de temperatuur, en we waren niet rouwig dat de route veel door en langs beschuttend bos liep. Het voorzichtige voorjaarsgroen van de afgelopen weken was al danig uitgelopen. Maar het was ook droog. We merkten het onder meer aan het stuiven van het stof over de akkers en de zandwegen. De coniferen in de groei die we onderweg zagen hadden het duidelijk moeilijk: meer bruin dan groen. De foto geeft hun erbarmelijke staat nog niet goed weer.
Direct in het begin (maar ook aan weer aan het eind) van de wandeling werden we getroffen door het mooie gezicht over het grootste deel van de combinatie Groot Meer en Klein Meer. Het kleine meer hebben we niet gezien, het lag verborgen achter struikgewas.
Bij gebrek aan een bank werd de 1e lunch genuttigd op mooi afgezaagde stukken boom. Kort daarna konden we ons ook nog geestelijk voeden in het kapelletje van Vessem. Een veld waar asperges verwacht mochten worden (maar die zich niet lieten zien) leverde wel een mooi lijnenspel op.
Op een lunchfoto zien we een glunderende Ruud. Hij genoot nog steeds van een moment waarop het imago van Cor als deskundige kaartlezer een forse deuk opliep toen deze een knooppunt over het hoofd zag. Terecht riep de attente Ruud de 2 reeds in een foute richting gelopen voorlopers terug. Het ego van loper C. kreeg later opnieuw een forse tik toen hij een boomstronk over het hoofd zag. We weten al heel lang dat die boomstronken van nature bedoeld zijn om wandelaars te laten struikelen. En meestal worden die dan ook vermeden. Of het onoplettendheid was of gedachteloos stappen is nog steeds niet duidelijk, maar hoe dan ook, de heer C. zeeg ter aarde en kon, nadat zijn medewandelaars hem geholpen hadden overeind te komen, veel stof van zijn broek en handen afkloppen. Zoiets helpt om nederig te blijven.
Maar goed, iedereen kwam veilig op het eindpunt, na nog een 2e lunchstop te hebben genoten op hoog niveau bij het Groot Meer.
Volgende keer bij Toon.
Cor
