Dag lopers en reizende Toon,
Te gast bij Hank vertrokken wij naar Macharen voor 12,1 km. (4,3 km gemiddeld). Een tocht door het open veld, mooi loopweer, hetgeen na de hagel die Rosmalen had geteisterd welkom was. De regen is ook debet aan de verlate fotoverwerking. Maar dit terzijde. Op de creditkant stond de discussie over diluviaal zand of gewoon geel zand. In ieder geval goed voor snelle waterafvoer.
Dat we niet scherp waren bleek dus niet uit de gesprekken. Bij het begin van de tocht: verwarring: is dit huis mooi? In ieder geval is het ARBO-technisch gevaarlijk, concludeerden enkelen van ons.
De natuur was volop bezig zich te manifesteren, de cultuur ook, al werd gevonden dat dit in het landschap niet paste. We stonden verrukt stil bij de uivers (uiver* [ooievaar] {1858} dial. nevenvorm van ooievaar), maar toen er 15 op een hoop stonden leek het op doodgewone mussen. Overdaad schaadt. Hoorndragende dieren zijn er – zo bleek – in soorten en maten. Gekruld en wel. We ontmoetten ook heel lieflijke speelse geitjes en een heel trage slak.
Opnieuw cultuur: een kasteel dat geplaveid wordt met kunstig handwerk en een hulp met elektrische waterkoker voor de schaft. We pikten een stukje industrieel erfgoed (?) mee, waarna we via de Waterleidingsstraat de waterbossen doorkruisten.
Toen de contrasterende koeien (life en gefotografeerd) tezamen gedigitaliseerd waren, kwam het gesprek met de eigenaar op gang. Zijn verhaal over de inkrimpende veestapel, het te optimistisch ingeschatte bankplaatje klonk (en was ook) droef. Het was identiek aan het verhaal uit de tv-serie van Yvonne Jaspers: De Boerderij. Maar zowel bij haar als bij deze veehouder kwam niet aan de orde dat het probleem deels ook veroorzaakt is door het afschaffen van de mestquota in voorgaande jaren. Wat op zich weer aanleiding was tot een (ongebreidelde) groei van de veestapel. Mest heeft zoals alles 2 kanten en geuren.
Jan was vorige maand jarig en dat vierden we rustig gezeten bij een kleine huisbierbrouwerij, die inmiddels ook weer geïndustrialiseerd bleek. Jan bedankt voor taart, bier, koffie en zo.
Volgende keer starten we bij Ruud, Ton loopt niet mee, die loopt in Brussel.
Ton
Bron van de wandeling: Wandelroute Macharen, Regio VVV Meijerij & Noordoost-Brabant
Geleend:
Macharen (Maaslands: Machere) is een dorp in de gemeente Oss. Het dorp heeft circa 800 inwoners en ligt ongeveer 5 kilometer ten noorden van van de stad Oss. De naam Macharen kan afgeleid zijn van het Latijnse woord maceria, dat muur betekent. Een andere theorie stelt dat de naam, evenals het nabijgelegen Haren, afgeleid is van haar, dat hoge landrug betekent. Macharen is ook gelegen op een wat hogere zandrug. Op een kaart van het graafschap Megen uit 1663 wordt Macharen nog geschreven als Machharen.
Macharen maakte tot de Napoleontische tijd deel uit van het zelfstandige Graafschap Megen. In 1810 werd het graafschap opgeheven en werd Macharen samen met Haren de gemeente Haren en Macharen, die echter in 1820 weer bij Megen werd gevoegd, waardoor de gemeente Megen, Haren en Macharen ontstond. In 1994 werd deze gemeente geannexeerd door Oss.
Tot halverwege de 20e eeuw werd te Macharen de heilige Odrada vereerd en was het een regionaal bedevaartsoord.
Oja: In bovenstaand stukje over Macharen wordt de heilige Odrada genoemd. Wanneer je die naam googelt krijg je interessante informatie: vermenging van legendes en sprookjes!