Dag allen,
Na 22 jaar nam Herman Durville noodgedwongen afscheid van onze club. We verzamelden bij De Prins in Berlicum, waar Ruud geregeld had dat er zalm op de menukaart stond!
Tussen de soep en het hoofdgerecht voerde Jan namens ons het woord. Hij memoreerde zijn start bij de club, op uitnodiging van Herman in 2003. Jan sloot af met een gedicht van de Groningse dichter Garmt Stuiveling. Jan benadrukte de favoriete bezigheid van Herman met een Sudoku-boekje.
Onderaan dit bericht staan zijn woordje en het gedicht weergegeven.
Vanaf 2003 zijn er door TonV van de tochten foto’s gemaakt. Herman is in een boekje vastgelegd. Via deze link: https://www.albelli.nl/ is dit boekje te bekijken. Ieder van ons heeft een (hand)geschreven herinnering aan Herman in dit boekje laten vastleggen. De eerste bijdrage is van Ton Puthaar, de founding father van de club.
Dat De Prins zijn best heeft gedaan en dat het ons smaakte bewijst de collage.
Herman bedankt!
Van harte wensen we jou samen met Atty het allerbeste.
TonV
Foto’s 2018-01-17 Afscheid Herman:
Het gedicht van Garmt Stuiveling:
XIV
Nu de grote dingen verdwijnen
worden de kleine dingen groot:
wat zonlicht op de gordijnen,
een appel, een snee vers brood.
Met hoeveel overbodigs
maken we ons leven stuk:
er is zo weinig nodig
voor wat eenvoudig geluk.
Zó zou ik oud willen wezen,
klein bij de grote dood:
Homerus om in te lezen,
een appel, een snee vers brood.
Garmt Stuiveling (1907-1985)
uit: ‘Eeuwig gaat voor ogenblik’ Amsterdam, Meulenhoff, 1965
De tekst van Jan, uitgesproken naar Herman:
Beste Herman.
Met veel genoegen ga ik jou even toespreken namens de wandelclub. Je herinnert je misschien nog wel dat je mij in 2002 binnen geloodst hebt en daar ben ik je nog steeds dankbaar voor.
Het is zo gegaan. In november 2002 ging Cees van Tricht, werkzaam bij de gemeente, met pensioen en in het stadhuis was een afscheidsreceptie waar menigeen naartoe ging. En jij was daar ook aanwezig. Je kwam te weten dat die vent met dat baardje terug was van een voetreis naar Rome en daarom nam je me even apart. Je vertelde over de wandelgroep, versterking was wenselijk en of ik ervoor voelde mee te wandelen. Het was mijn eerste kennismaking met jou en ik dacht: die man houdt van aanpakken. Ik beloofde je terug te bellen want ik wou er even over denken. Eind december heb ik je gebeld en we spraken af dat ik op proef mee zou lopen in januari 2003.
Het verzameladres was bij Toon Pijnenburg in Den Bosch, waar ik me om 8.30 uur meldde. Dat was een half uur te vroeg, maar Toon vond het niet erg. Ik kreeg de krant en Toon ging door met koffie zetten en zijn lunchpakket maken.
Ik kende eigenlijk niemand van de wandelgroep. Maar tijdens de wandelingen leer je elkaar goed kennen. Bij jou, Herman, kwam ik onder de indruk van je mooie loopbaan bij de PTT, later PostNl. Maar ik hoorde je ook vertellen over de bestuursfuncties die je had. Allemaal vrijwilligerswerk ten bate van de samenleving. Je hebt ook iets met muziek: voorzitter van de PTT-harmonie, de Bossche Beiaard Stichting en je ging met Atty graag naar concerten in het Theater aan de Parade. Jeanette en ik waren een aantal jaren niet naar zo`n concert geweest maar begin vorig jaar wel. In de pauze zagen we jullie. Ik had Jeanette een Bossche Bol beloofd en na afloop van het concert gingen we een plekje zoeken in de vele taveernen aan de Parade. En jawel, we zagen Herman en Atty zitten en we schoven aan. Weldra pronkten er vier chocolade bollen op het tafeltje.