Dag allemaal,

Wij waren als Rosmalenaren onder elkaar. Ton P vierde zijn opa-schap, Herman en Hank blijven of zijn maar op vakantie. In alle rust legden wij onze 15,5 km af (gemiddeld 4,3) en Harry koerste zelfs 17 km. Om dat in de toekomst te vermijden leggen wij de afwezige nieuwe loopspelregels, of liever gezegd plasspelregels op. Maar daarover later.

We wandelden onder de hoede van het Waterschap, en we werden gesponsord door defensie, die anno nu nog steeds fortificaties en genieuze zaken hebben liggen.

Via de omheinde duikers kregen we een blik op een begroeid munitiedepot. De zevenarmige boom lag kennelijk in het schootsveld. De bloesem uit de bijna volledig uitgelopen natuur op deze stralende zomerse dag werd afgewisseld met het ruige waterkeringswerk, genaamd spuisluis en de twinkelende sprankelende vistrap, die paaiende vissen begeleidt in hun karwei, aldus On Track. Het waarschuwingsbord was duidelijk, hoewel wij dat eigenlijk plassen noemen. Inderdaad Jan blijft risico nemen, hij bleef droog deze keer en zijn pet hield stand.

 Jawel, in de verte bijna verborgen achter auto’s, stond er nog een. Wikipedia helpt ons uit de droom:
Schilderhuis 
Een Schilderhuis ook wel Wachthuisje is een klein huisje, groot genoeg om een man te kunnen bevatten dat dient tot de beschutting van een schildwacht bij hevige regen. Een schilderhuisje kan van planken zijn vervaardigd, maar ook gemetseld zijn in torens,muren,bruggen, of bijvoorbeeld in de uitspringende hoeken van een bastion.

Etymologie: schilderen is het bedrijvend werkwoord van “op schildwacht staan” het woord is waarschijnlijk afgeleid van het schild dat een wachter bij zich droeg tijdens het waarnemen. “Ik heb geschilderd” (Ik heb op wacht gestaan); “Laat me daar niet staan schilderen” (Laat me niet te lang op je wachten, Belgisch Limburg). Het huisje waarin de wachter kon schuilen werd om die reden schilderhuis genoemd. Doorgaans mocht een schildwacht alleen bij zeer ongunstig weer in het schilderhuis schuilen. Voor het brengen van eerbewijzen en bij het naderen van aflossing, patrouilles of verdachte personen moest hij het schilderhuis tijdig verlaten. Met name de houten schilderhuisjes zijn in de regel in opvallende kleuren geverfd.

De brug die we 14 december 2011 met halsbrekende toeren overstaken was nu vrij toegankelijk. RWS begeleidde ons bij en langs het water en we werden gewaar dat vlooien ook aan obesitas lijden. De ogen van Cor mankeren niets: inderdaad 1898. Dat betekent ook dat de sluis in Empel die nu wordt afgebouwd in ieder geval 116 jaar mee moet. De lekkende deuren geven aan dat het hoog tijd wordt dat het Maxima kanaal geopend wordt.

Het volgende traject leidde ons door de Bijlmer van Den Bosch dapper bewaakt door een Brabantse tijger: de kat. Terugkijkend constateerden we dat de keuze van de monding van de Zuid-Willemsvaart indertijd heel goed gekozen was.

Vervolgens koersten wij langs het Engelermeer en daar gebeurde het. Drie onzer bekeken de met bruut geweld verwoeste invalidenvisplaats, terwijl Harry het bord van het begin benutte. Hij snelde ons voorbij en dankzij de opgeheven voicemail, 2 ingeschakelde wandeldames en een biertje drinkende fietsende jongen kwam hij op het rechte spoor à raison van 2 x 750 m. Zijn voordeel was dat hij 2 keer de rammen de takken zag rammen. Spelregel: bij plassen mobieltje aan.

Via Stonehenge, een vogeluitkijkpunt en een naar wij aannemen niet door overvliegende golfballen verminkte boom kregen wij de vistrap weer in zicht.

Hoe je onder handbereik van de woonplaats voor ons nieuwe wegen kan banen, dankzij Cor. Volgende keer verzamelen we bij Harry, dit in tegenstelling tot het lijstje.

Ton V

Voor de foto’s: lees verder.