Dag allen, ook de vergaderende Cor en de reüniërende Herman.

“Kennen jullie die van de dakbedekker” met deze woorden kwam Ton P. binnen: hij liep dus toch mee.

Met 5 op weg naar Reusel, een der Saligheden. De heenroute werd iets langer omdat over Tilburg later korter bleek.  Prachtig weer voor 13,8 km (4,4 gemiddeld) door de Moeren waarover al eerder e-mailend bericht was.

De start was bij een uitspanning waar invaliden worden afgeschrikt door een mans- en meer hoge klimpoort. Dat Maria de klimmers zal bijstaan is wel duidelijk. We stonden uitvoerig stil bij de steen der Saligheden. Elk “sel”- dorp is vertegenwoordigd. Bij de prullenbak heeft Hank zich niet vergist, zo verzekerde hij ons. De Reuselse kei bleek niet zo maar een steentje. We leerden over de Zuiderzee, de Maas die hier liep, de winters die 7 of 8 maanden ijsschotsen in de Maas bewaarden en stenen sjouwden. De afwezigen misten iets. Hank en Ton P. waren even stand-in voor verliefde paartjes die zich lieten vereeuwigen. Ging ze goed af. De burgemeester leeft voort, dankzij de toestemming die hij ooit aan zijn reislustige ambtenaar gaf om de Parijse visioenen in de bossen vorm te geven.

We ontmoetten ook een heuse waterscheiding. Het water uit deze vaart loopt via België naar de Schelde en niet zo als gebruikelijk in Brabant naar de Maas. Stoere grazers beletten ons niet de 3-stammige berk te treffen waarna we 700 meter over de grens konden lopen. De aardappelrooimachine deed niet wat het 2e plaatje doet vermoeden. Hank kon de kleuter die de ballon had opgelaten niet blij maken met een vinderskaartje. Helaas.

Tot slot, rustten wij op de vroege vigilie van Ton V’s 78e. En we waren toch nog om 16.55 uur in Rosmalen.

Ton V.

Voor de foto’s: lees verder.