Dag allen,

Opnieuw een zonnige dag. Allen zijn aanwezig voor de tocht naar Oisterwijk, door Hank met behulp van het Groene Woud aan elkaar geknooppunt.

We gingen op weg met de idee dat na 14 km de auto zou wachten. Hij wachtte inderdaad, maar wel op 20,4 km (4.0 km was het gemiddelde) na de fraaie bosrijke tocht.

Op verschillende plaatsen troffen we vennen, niet vreemd in de omgeving van deze startplaats. De mist trok al snel op, de zon straalde maar op dit uur nog niet zo krachtig dat de ragfijne webben verloren gingen. Des te confronterender is dan de aanblik van een boom die het loodje heeft gelegd.

We werden het snel eens over de route die, zoals gezegd, de moeite meer dan waard was, zeker in dit door de Reusel en Rosep doordrenkte gebied. We kregen een mooi zicht op wat meanderen betekent. Het grauwe grijskoffiemelk gekleurde water deed fosfaat of een ander nog niet uitgeroeid gif vermoeden.

Even later dachten we dat Angela uit de DDR was gevlucht, gezien het wagenpark. Maar ze bleek Michelle te heten. Of de koeien daar weer iets mee te maken hebben is onduidelijk. Wel werd duidelijk dat de herfst is ingezet, de talrijke nuances bruinoranje onderstrepen dat. De eerste rust bood ons dat schouwspel. Weer later onderstreepten dat de paddenstoelen.

De tocht was lang en met 2 bypasses kon ieder goed aan het eind komen. Omdat we ook even een pendeldienst inzetten, konden we bij het slot koffie, cola, bok- en ander bier innemen. Cor gebruikte zijn kleinkinderen, die jarig waren geweest, als excuus om de rekening te betalen. Hartelijk dank.

Volgende keer: wandelweek op maandag starten we traditiegetrouw bij Hank.

Ton

Voor de foto’s: lees verder.

Bron van de wandeling: Knooppuntenkaart Groene Woud